مونس....

دلم گرفته؛ دوست دارم بنویسم.ولی نمی دونم چه جوری باید خودم رو خالی کنم .دردودل کردن رو دوست دارم.از نوشتن خاطرات زندگی متنفرم.دوست ندارم در دلم رو به هر کسی بگم؛دوست دارم طرف مقابلم رو سبک سنگین کنم.دلم لک زده برای زندگی بی دردسر.بدونه استرس .با اعتماد دو طرف.زندگی با عشق.اصلا چه اهمیتی داره ......ولش کن من دیگه نمی تونم از ته دل از زندگی لذت ببرم......  خلععی خدا تو زندگیم ایجاد کرد .غیر ممکنه که من دیگه بتونم زندگی عادی داشته باشم .هیچی دیگه شادم نمی کنه.شاید ظاهرن بگم وبخندم شاید با بقیه مسافرت برم ؛شاید ظاهرا............ولی بعد از.......دیگه نمی تونم.......مثل مرده متحـــــــــــــــــــــــــرکـــــــــــم.احساس خوبی ندارم.تنها انگیزه ای که ادامه زندگی رو برام ممکن می کنه بچه هام هستن همیـــــــــــن!!!!!!!