دلنوشت هایی از اعماق دل

گاهی اوقات آدم دلش خیلی می گیره و یه هم زبون می خواد

تا حالا شده این حالت بهتون دست بده

چند روزی همینجوریم ؛ متاسفانه

بعضی حرفهارو نمی تونی به کسی بگی فقط باید بریزی تو خودت و بسوزی بسوزی و بسوزی و کم کم از بین بری و خاکستر بشی و تموم بشی

حتی به خود خدا هم نتونی بگی ؛ شاید ............یا قهرش بگیره ؛ حالا هر چی که هست می ترسی و به زبون نمی یاری

دلم خیلی پره ؛ خیلی  خدا کنه دوام بیارم  حالا خوبه کسایی رو دارم که  نصفی از دردامو  بتونم بگم و خودم رو خالی کنم 

آخه چقدر میشه نالید همه خودشون گرفتارند و مشکلات دارن

گاهی به سرم می زنه و میگم برم یه جایی گم به گور شم اما به خاطر شرایطم نمی تونم

گاهی احساس میکنم دیگه بریدم و تحمل این همه .............. رو ندارم

مگه یه آدم چقدر توان داره ؟

خدایا بسه دیگه .............

نه می تونم حرفها مو به کسی بزنم  ؛ نه  دیگه می تونم دردامو تو خودم بریزم

حتی دیگه نمی دونم چی درسته جی غلط

خدایا کمکم کن

پ : ن : آدم سگ بیابون بشه ولی دلسوز و دل رحم نباشه .

پ : ن : آدم گرگ  بیابون بشه ولی مادر نشه .

پ : ن : خوشبحال اونایی که می تونن بی احساس و بی تفاوت باشن در مقابل اطرفییان

دارم دق می کنم ؛ تحمل ندارم

دیگه خسته شدم ؛ دارم کم میارم