روحم از شدت درد می سوزد

( دارم دق می کنم .تحمل ندارم .دیگه خسته شدم . دارم کم میارم .)

این روزا اصلا حالم خوب نیست . دارم با جون کندن این روزای سخت رو پشت سر می زارم . دلم خیلی گرفته دوست دارم به اندازه ی تمام ابرهای آسمون گریه کنم . این دنیای مجازی رو دوست دارم . می تونم وقتی دلم پره ؛ خودم رو خالی کنم . آدم درد دلش رو نباید به هیچ آشنایی بگه ؛ چون اگه اون آشنا دوستت باشه و خاطر تو بخواد با ناراحتی تو می شکنه خورد میشه از بین می ره و اگه دشمنت باشه خوشحال میشه ؛ و لذت می بره .  شادی می کنه . پس غم و غصه تو باید تو دلت بریزی ؛  باید قورتش بدی  ؛ باید خفه بشی و دم نزنی . خدا خودت بگو مگه یه آدم چقدر تحمل داره ؛ چقدر ظرفیت داره ؛ خدا یادت رفته منم آدمم . دیگه تحمل ندارم . آرزو دارم یا جونم رو بگیری و خلاصم کنی یا هوش وهواسم رو بگیری که دیگه از اتفاق های روزگار چیزی نفهمم . خدایا دلم می خواست بعد از داغی که تو دلم گذاشتی دیگه دردی رو دلم نزاری ولی نمی دونم خدا یا چرا ؟ چرا با من این کار رو می کنی ؟ چرا ؟بسم نیست ؟ خدایا غم باد گرفتم از بس که غمم رو فرو دادم .